Gdy w 1993 roku Zagłębie zostało postawione w stan upadłości, wydawało się, że to już koniec działalności Klubu, który zapisał się na kartach historii wielkimi sukcesami. Ciężka praca i samozaparcie grupy pasjonatów na czele z obecnym prezesem honorowym Leszkiem Baczyńskim dała jednak owoce w postaci powołania do życia Sosnowieckiego Towarzystwa Sportowego Zagłębie. To był zaczyn pod działalność nowoczesnego Zagłębia, które powoli zaczęło wracać na swoje dawne pozycje…

Zagłębie Sosnowiec (jesień 2000). W górnym rzędzie od lewej: Lipski, Stolpa, Drzymont, Stawecki, Antczak, Bałaga, W. Nowak, Skrzypek. W środkowym rzędzie: Pierścionek, M. Adamczyk, Miśkiewicz, Stanek, Derbin, Iwiński, Łuczywek, Fasindoh, Zajdel. W dolnym rzędzie: trener W. Szaryński, Klata, Stach, R. Baczyński, trener odnowy P. Ryngier, Zudin, Obiedziński, S. Stemplewski, Koster, asystent trenera J. Konopka – fot. archiwum klubu.

W rundzie jesiennej sezonu 1994/95 drużyna występowała pod nazwą MOSiR Sosnowiec, ale od stycznia 1995 funkcjonowało już wspomniane Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie. Prezesem został urzędujący dyrektor sosnowieckiego MOSiR-u Maciej Opalski. Po pięciu miesiącach zastąpił go Leszek Baczyński (także trener-koordynator i szkoleniowiec juniorów),z kolei wiceprezesem był Andrzej Adamczyk. Ten duet będzie przez najbliższych kilka lat skutecznie wprowadzać Zagłębie na wyższe szczeble. Gdy Klubem zaczął zarządzać BAT (Baczyński-Adamczyk-Tochel), zaczęły się sukcesy…

Tak wspomina tamte trudne czasy Leszek Baczyński:

– 1 stycznia 1995 roku powołano do życia Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie, kontynuujące tradycje „starego” Zagłębia. Z funkcji prezesa zrezygnował wówczas Maciej Opalski, który miał na głowie MOSiR. Nieformalnie, do pierwszego zebrania klubu, kierowałem STS-em Zagłębie. Mieliśmy nóż na gardle, albowiem klub miał ogromne kłopoty z pieniędzmi. I wtedy wymyśliliśmy akcję z nalepkami. To była pierwsza inicjatywa, by rozruszać klub, zarobić pieniądze. Chodziliśmy po małych firmach z nalepkami „Sponsoruję Zagłębie”, które wręczaliśmy naszym pierwszym dobroczyńcom w zamian za drobne pieniążki. Trafialiśmy do małych podmiotów, do tak zwanego „small biznesu”. Krawiec, szewc, fryzjer, właściciel warsztatu samochodowego oraz pierwsza w Sosnowcu korporacja taksówkowa – popularne „szóstki”, od numeru telefonu. To byli nasi pierwsi sponsorzy. To była niepowtarzalna akcja, pomogli nam między innymi była wiceprezydent Sosnowca Magdalena Pochwalska i były wiceprezydent Wilhelm Zych. Oni jako pierwsi nas wsparli. Pamiętajmy także o byłym prezydencie Michale Czarskim i wiceprezydencie Stefanie Płatku. Z tych pierwszych sponsorów do dzisiaj nam pomaga firma L’emir z Dąbrowy Górniczej. Dzięki hojności tych ludzi i firm można było zacząć inwestować w zawodników. Drużyna zaczęła się rozwijać i pojawiły się pierwsze oznaki zawodowstwa. Za udział w treningu młodzi piłkarze Zagłębia dostawali po 5 złotych. Chłopcy cieszyli się jak dzieci i chcieli trenować coraz częściej, by zarobić trochę grosza. Były też premie meczowe, na wniosek trenera, ale sporadycznie, jak były pieniądze w kasie. Jak sponsoring się rozwinął to co miesiąc do klubu wpływało około 10 tysięcy złotych. I od razu zawodnicy zaczęli więcej trenować – uśmiecha się Prezes Baczyński i dodaje: – Nie mogę zapomnieć o Andrzeju Adamczyku, któremu bardzo dziękuję za pełne oddanie sprawom
piłkarskim w rozwoju klubu i drużyny w latach 1995-2000.

Pomimo takiego zaangażowania, wyniki wiosną były poniżej oczekiwań. W 14 spotkaniach w ramach rozgrywek klasy okręgowej Zagłębie wygrało tylko dwa mecze, z czego u siebie jeden raz – z Przemszą Siewierz 2:0. Pięć gier zakończyło się remisem i siedem porażkami. Drużyna się zgrywała i sukcesy miały dopiero nadejść. Rok później młodzi Sosnowiczanie w imponującym stylu wygrali rozgrywki grupy II klasy okręgowej i pewnie awansowali do IV ligi.

W 2000 roku STS Zagłębie awansowało do II ligi (drugi poziom rozgrywek), rywalizując z tak uznanymi firmami jak Lech Poznań, ŁKS Łódź, Polonia Bytom czy Lechia Gdańsk. W tym samym mniej więcej czasie Klub kupili Włosi, którzy bardzo mocno liczyli na kolejny awans. 31 stycznia 2001 roku na Walnym Zebraniu Klubu Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe zakończyło swój żywot zastąpione przez Zagłębie SSA, nad którym władzę mieli Włosi. A wspomniany awans przyszedł 6 lat później, zaś gra na najwyższym szczeblu rozgrywek potrwała tylko jeden sezon…

Opracowano na podstawie książki Jacka Skuty: „Zagłębie Sosnowiec. Historia Piłki Nożnej”