W ramach wtorkowego cyklu „Futbol Retro” przypominamy nieco zapomnianą sylwetkę Gintera Piecyka, po dośrodkowaniach którego padało mnóstwo bramek dla Zagłębia. W barwach sosnowieckiego klubu wystąpił w blisko 200 oficjalnych spotkaniach.

Na zdjęciu: Zagłębie – Legia Warszawa 3:1 (16 VIII 1964) po powrocie z amerykańskiej Interligi. Osamotniony Ginter Piecyk walczy o piłkę z kilkoma legionistami – bramkarzem Fołtynem, Brychczym, Gmochem i Piechniczkiem – fot. Jerzy Bydliński.

Ginter Piecyk – ur. 4 lipca 1940 w Katowicach. Wychowanek Dębu Katowice, skąd przybył do Zagłębia zimą 1962. Pozycja na boisku – napastnik, pseudonim – „Teluś”. Debiut w I lidze – 11 marca 1962 z Legią w Warszawie (0:1). Pierwszy gol – 22 kwietnia 1962 z Górnikiem w Zabrzu (2:5). W latach 1962 – 1970 w I lidze 149 m i 61 br, co czyni go czwartym (po Jarosiku, Gałeczce i Mazurze) strzelcem w historii klubu. Ponadto 23 mecze (11 bramek) w PP, 5 m (1 br) w PZP oraz 16 m (7 br) w Intertoto. Łącznie wystąpił w 193 oficjalnych meczach i strzelił 80 bramek.

Statystyki zaiste imponujące i mimo wszystko trochę zapomniane. Dwukrotnie zdobył Puchar Polski (1962 i 1963), dwukrotnie wicemistrzostwo kraju (1964 i 1967) oraz Puchar Interligi Amerykańskiej (1964). Niestety, pomimo dobrej postawy w meczach ligowych, nie miał szczęścia zadebiutować w I reprezentacji Polski. Zagrał za to 4 razy w Kadrze B i 1 raz w młodzieżowej.

W roku 1970 wyjechał do USA i grał w zespole Eagles Chicago. Mimo licznych kontuzji, w latach 1972 – 74 strzelał gole i występował z sukcesami w GKS Tychy, notując dwa awanse rok po roku – do II i I ligi. Tam też był trenerem młodzieży i asystentem trenerów Nikiela i Mandziary w ekstraklasie (awaryjnie prowadził jeden mecz, gdy ten drugi wyjechał oglądać pucharowego rywala tyszan – 1. FC Köln).

Wisła Kraków – Zagłębie 1:1 (17 X 1965). Ginter Piecyk (w środku) strzelił w tym meczu bramkę na 1:1 – fot. Jerzy Bydliński, udostępnił Mirosław Gołąb.

Od wielu lat Piecyk przebywa w Niemczech. A tak charakteryzował Gintera jego nieżyjący już partner z ataku Józef Gałeczka:

– Typowy lewoskrzydłowy, wyborny technik, gdy miał swój dzień (a zdarzało się to często) był nie do zatrzymania dla obrońców. Strzelał dużo goli, ale także wiele wypracował, także dla mnie. Scenariusz był prosty – Ginter inicjował rajd na skrzydle, ja mniej więcej wiedziałem gdzie pójdzie jego dośrodkowanie i często wykańczałem akcję strzałem głową. Bardzo dobry piłkarz, mój najlepszy kolega w drużynie, jednocześnie przyszliśmy do Zagłębia, trzymaliśmy się razem, wspólnie z rodzinami – wspominał Gałeczka i dokładał zabawną anegdotę dotyczącą obu piłkarzy:

– Po zakończeniu któregoś piłkarskiego sezonu, wyjechaliśmy z Ginterem na tak zwane. leczenie do bodajże Lądka Zdroju. Inni kuracjusze pytali nas co porabiamy w życiu zawodowym. Odpowiadaliśmy, że jesteśmy górnikami. Nie bardzo nam wierzono, twierdząc, że jak na górników dołowych mamy zbyt czyste i zadbane ręce. Wtedy Ginter doprecyzował, jesteśmy górnikami strzałowymi, bo… strzelamy gole…

I to nie byle jakimi strzałowymi, bo Józef Gałeczka i Ginter Piecyk łącznie strzelili dla Zagłębia 215 bramek! Takich piłkarzy już nie spotyka się na polskich boiskach…

Ginter Piecyk na zdjęciu.

Opracowanie graficzne zdjęć: Andrzej Wydrychiewicz.

Tekst powstał na podstawie książki Jacka Skuty: „Zagłębie Sosnowiec. Historia Piłki Nożnej”.