Zagłębie miało w swojej historii 20 reprezentantów Polski seniorów, którzy wystąpili w oficjalnych meczach biało-czerwonych będąc zawodnikami sosnowieckiego klubu. Tuż przed świętami przypominamy dokonania niektórych graczy sosnowiczan, którzy dostąpili zaszczytu założenia narodowej koszulki…

Na zdjęciu: Józef Gałeczka w efektownym wyskoku w zwycięskim 4:0 meczu z Węgrami w Warszawie w 1963 roku.

PIERWSZY BYŁ MARIAN MASŁOŃ

Pierwszym reprezentantem Polski w barwach Zagłębia (wówczas Stali Sosnowiec) był Marian Masłoń. Ten prawy obrońca, koszulkę z białym orłem ubrał 30 maja 1956 roku w Oslo w meczu z Norwegią (0:0). Drugi (i ostatni) raz zagrał 26 sierpnia tego samego roku we Wrocławiu z Bułgarią (1:2). Oprócz tego, czterokrotnie wystąpił w Kadrze B – z drugimi zespołami Bułgarii, Węgier, NRD i Francji. Nieco wcześniej (1954) w jedynym swoim meczu (z Bułgarią) w kadrze dublerów zagrał Józef Pocwa.

Drugim Zagłębiakiem w drużynie narodowej został Czesław Uznański. Debiutował 15 lipca 1956 roku w Budapeszcie w meczu z aktualnym wicemistrzem świata Węgrami (1:4), przy rekordowej widowni 75.000 osób na olbrzymim Nepstadionie. Następny występ był dla niego jeszcze większym przeżyciem. Tydzień po swoim debiucie zagrał w meczu historycznym – po raz pierwszy zagrano na Stadionie Śląskim w Chorzowie.

Na premierze nowej piłkarskiej areny zjawiło się 90.000 widzów, a rywalem była ekipa Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Niestety inauguracja chorzowskiego giganta nie była udana – Polacy przegrali 0:2. Ostatni, trzeci raz „Prezes” wystąpił 28 października 1956 roku w Warszawie na Stadionie X-lecia z Norwegią (5:3). Ponadto 3 razy zagrał w Kadrze B – z drugimi zespołami Francji, Rumunii i ZSRR.

Na zdjęciu: Marian Masłoń piąty z lewej przed meczem międzypaństwowym w Oslo z Norwegią (0:0)

„GIGA” MAJEWSKI ZAGRAŁ W KADRZE ZE STATUSEM II-LIGOWCA

Reprezentantem nr 3 był Witold Majewski. Stało się to w roku 1958, a więc wtedy, gdy sosnowiecka drużyna bardzo słabo spisywała się w I lidze. Doceniono jednak dobrą postawę pomocnika Stali, co przełożyło się na 4 mecze – 25 maja w Kopenhadze z Danią (2:3), 1 czerwca w Warszawie ze Szkocją (1:2), 28 czerwca w Rostocku z NRD (1:1) oraz 5 października w Dublinie z Irlandią (2:2). Rok 1959, mimo II – ligowego statusu, przyniósł mu kolejne dwa występy – 14 października w Madrycie z Hiszpanią (0:3) w ramach eliminacji ME i 29 listopada w Tel Awiwie z Izraelem (1:1). Reprezentacyjną przygodę zakończył „Giga” na 7 meczach w dniu 28 października 1962 roku w Bratysławie z Czechosłowacją (1:2). Dwa razy zagrał w Kadrze B.

W tym czasie, do kadry narodowej kilkakrotnie był powoływany wyróżniający się bramkarz Stali – Aleksander Dziurowicz. Niestety, był tylko rezerwowym i nie wystąpił w oficjalnym pojedynku. Tylko 1 raz zagrał w Kadrze B – z Bułgarią. Trzy razy (z Węgrami, NRD i Rumunią) zagrał tam prawoskrzydłowy Antoni Ciszek.

„GAŁA” MIAŁ ETAT W REPREZENTACJI

Czwartym piłkarzem, już pod szyldem Zagłębia, w biało – czerwonych barwach został Józef Gałeczka. W debiucie, 2 września 1962 roku, w Poznaniu z Węgrami (0:2) zagrał tylko 9 minut, zmieniając Fabera. W tym samym roku w reprezentacji wystąpił jeszcze 3 razy – 30 września w Sofii z Bułgarią (1:2), 11 października w Warszawie z Marokiem (1:1) oraz 28 listopada w Belfaście z Irlandią Płn. (0:2) – był to rewanżowy mecz eliminacji ME (zwanych wtedy Pucharem Narodów). Rok 1963 to bardzo dobry okres „Gały” w reprezentacyjnej karierze. Miał wtedy etatowe miejsce w składzie narodowej drużyny, co przełożyło się na kolejnych 6 występów w koszulce z białym orłem i w dodatku zdobycie 4 bramek. Były to następujące mecze: 15 maja w Oslo z Norwegią (5:2) i pierwszy gol Zagłębiaka w kadrze, 22 maja w Warszawie z Grecją (4:0) i dwie strzelone bramki, 2 czerwca w Chorzowie z Rumunią (1:1), 4 września w Szczecinie z Norwegią (9:0) i 1 gol, 22 września w Poznaniu z Turcją (0:0) oraz 16 października w Atenach z Grecją (1:3).

Rok 1964 przyniósł Gałeczce tylko 2 mecze, po latach uznane jako nieoficjalne, czyli nie wliczane do statystyk. Chodzi o dwie przegrane gry z amatorską reprezentacją Włoch w ramach eliminacji do igrzysk olimpijskich w Tokio.

TRENER KONCEWICZ LUBIŁ JAROSIKA

Na zdjęciu: Andrzej Jarosik udziela wywiadu red. Janowi Ciszewskiemu

Ósmym zagłębiowskim reprezentantem został utalentowany napastnik Andrzej Jarosik, który debiutował 16 maja 1965 roku w Krakowie z Bułgarią (1:1). Jednak na następny reprezentacyjny występ musiał „Jary” poczekać ponad rok, konkretnie do 2 października 1966 , gdy w Szczecinie w pierwszym meczu eliminacji do ME Polska pokonała Luksemburg 4:0. To wtedy strzelił swoją pierwszą bramkę w kadrze, gdy zaraz po przerwie otworzył konto bramkowe. Wystąpił także w kolejnym eliminacyjnym spotkaniu – 22 października w Paryżu z Francją (1:2). Zagrał w dwoch meczach towarzyskich – 17 listopada w Ploeszti z Rumunią (3:4), gdzie zdobył 1 gola oraz 3 grudnia w Tel Avivie z Izraelem (0:0). W 1967 roku reprezentował Polskę trzykrotnie – 16 kwietnia na wyjeździe w Luksemburgu (0:0) w meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Europy, 28 lipca we Wrocławiu ze Związkiem Radzieckim (0:1) w eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w Meksyku oraz 29 października w Krakowie w towarzyskim spotkaniu z Rumunią (0:0). Podobnie jak jego klubowi koledzy Bazan i Strzałkowski, nie miał jednak wysokich notowań u ówczesnego trenera Michała Matyasa.

Znacznie częściej Jarosik grał w narodowych barwach w latach następnych, gdy selekcjonerem został Ryszard Koncewicz. W roku 1968 zaliczył 6 występów. Było to: 24 kwietnia na Stadionie Śląskim w Chorzowie z Turcją (8:0), 1 maja na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie z Holandią (0:0), 15 maja w Dublinie z Irlandią (2:2), 9 czerwca w Oslo z Norwegią (6:1), gdzie strzelił 3 bramki. Ponadto zagrał 20 czerwca w historycznym meczu z grającą w pełnym składzie Brazylią (3:6) na Stadionie X -lecia w Warszawie. We wszystkich tych meczach przebywał na boisku 90 minut.

RYSZARD CZERWIEC BYŁ OSTATNIM KADROWICZEM

Ostatnim (dwudziestym), kadrowiczem był Ryszard Czerwiec. Po raz pierwszy zagrał jesienią 1991 i to od razu dwukrotnie z Egiptem w Kairze – 3 grudnia (0:4) i 5 grudnia (0:0). Kolejny występ zaliczył 5 lipca 1992 w Gwatemali z Gwatemalą (2:2). Wtedy wiadomo już było, że odchodzi z klubu, ale formalności nie załatwiono. Kolejne 25 reprezentacyjnych gier zanotował jako piłkarz Widzewa Łódź i Wisły Kraków.

Po Ryszardzie Czerwcu żaden inny piłkarz Zagłębia już nie zagrał w pierwszej reprezentacji Polski w oficjalnym spotkaniu, będąc zawodnikiem sosnowieckiego klubu.

Wykaz piłkarzy Zagłębia Sosnowiec w I reprezentacji Polski
(łącznie 20 zawodników):

Imię i nazwisko                  Mecze     Bramki   Lata gry

Wojciech Rudy                       39             1          1974-1981

Andrzej Jarosik                       25            11         1965-1972

Włodzimierz Mazur                23             3           1976-1982

Roman Bazan                         21              2          1963-1968

Józef Gałeczka                       18              5           1962-1966

Roman Strzałkowski              18              1           1966-1970

Włodzimierz Śpiewak             8               0           1962-1964

Witold Majewski                     7               0           1958-1962

Jan Urban                               7               0            1985

Roman Geszlecht                   4               0           1981

Czesław Uznański                  3               0            1956

Witold Szyguła                      3               0            1963-1970

Zbigniew Mikołajów             3                0            1980

Ryszard Czerwiec                  3                0            1991-1992

Marian Masłoń                      2               0            1956

Zbigniew Myga                     1                0            1966

Jan Leszczyński                     1                0             1968

Witold Kasperski                   1                0             1974

Jerzy Dworczyk                     1                0            1978

Zdzisław Kostrzewa              1                0             1978

Uwaga: Artykuł powstał na podstawie książki Jacka Skuty „Zagłębie Sosnowiec. Historia Piłki Nożnej”.